Poradnik: Podstawy dla środowiska pracy Szkicownik

From FreeCAD Documentation
Revision as of 19:54, 7 March 2020 by Kaktus (talk | contribs) (Created page with "===Zbieżność===")
Ćwiczenie
Temat
Sketcher
Poziom trudności
początkujący
Czas wykonania
60 minut
Autorzy
Drei oraz vocx
Wersja FreeCAD
0.19 lub nowszy
Pliki z przykładami
Basic Sketcher tutorial updated
Zobacz również
-

Wprowadzenie

Ten poradnik ma na celu zapoznanie czytelnika z podstawowym przepływem pracy Środowiska Sketcher.

Stanowisko pracy Sketcher Workbench funkcjonuje jako samodzielny moduł, dzięki czemu może być używany do rysowania podstawowych obiektów 2D (płaskich). Jest on jednak najczęściej używany w połączeniu ze Środowiskiem pracy PartDesign. Zamknięty szkic jest zwykle używany do utworzenia powierzchni lub profilu, który ma zostać wyciągnięty do bryły body przy użyciu operacji takiej jak Wyciągnij wybrany szkic.

Przećwiczymy:

  • Tworzenie geometrii konstrukcyjnej.
  • Tworzenie geometrii.
  • Stosowanie wiązań geometrycznych.
  • Stosowanie wiązań wymiarów.
  • Uzyskanie profilu zamkniętego.

Aby uzyskać bardziej szczegółowy opis szkicownika, przeczytaj Sketcher: odniesienia.

Wynik końcowy szkicu, z geometrią w pełni ograniczoną w całości, łącznie z geometrią konstrukcji pomocniczej.

Sposób postępowania

1. Uruchom program FreeCAD, utwórz nowy pusty dokument przez menu Plik → Nowy.

1.1. Przełacz interfejs na Środowisko pracy Sketcher z paska narzędzi Środowisko, lub menu Widok → Środowisko → Sketcher.

Kilka działań do zapamiętania:

  • Naciśnij prawy przycisk myszy, lub naciśnij jeden raz klawisz Esc na klawiaturze, aby wyłączyć aktywne narzędzie w trybie edycji.
  • Aby wyjść z trybu edycji szkicu, naciśnij przycisk Zamknij w panelu zadań, lub naciśnij dwukrotnie klawisz Esc na klawiaturze.
  • Aby ponownie wejść w tryb edycji, kliknij dwukrotnie na obiekt szkicu w widoku drzewa, lub wybierz go, a następnie kliknij na przycisk . Edycja szkicu.

Utwórz szkic

2. Kliknij w przycisk Utwórz nowy szkic.

2.1. Wybierz orientację szkicu, czyli jedną z płaszczyzn bazowych XY, XZ lub YZ. Wybierz również, czy chcesz mieć odwróconą orientację i przesunięcie od płaszczyzny bazowej.
2.2. Będziemy korzystać z domyślnej płaszczyzny i opcji.
2.3. Kliknij OK, aby rozpocząć konstruowanie szkicu.

Jesteśmy obecnie w trybie edycji szkicu, w którym możemy korzystać z większości narzędzi tego warsztatu.

Uwaga: w panelu zadań widoku połączonego należy rozwinąć sekcję Edycja kontrolek i upewnić się, że opcja Automatyczne wiązania jest włączona. Tutaj mogą zostać zmienione również inne opcje, w tym gęstość widocznej siatki, oraz to czy chcemy aktywować przyciąganie do siatki. W tym poradniku nie będziemy aktywowac przyciągania do siatki i ukryjemy ją. W innych sekcjach panelu zadań możesz również zobaczyć, które elementy geometryczne i wiązania zostały zdefiniowane.

Górna część panelu zadań szkicownika.

Geometrie konstrukcyjne

3. Geometria konstrukcyjna służy do wspomagania tworzenia właściwej geometrii. Rzeczywista geometria będzie wyświetlana poza trybem edycji szkicu, podczas gdy geometria konstrukcyjna będzie wyświetlana tylko i wyłącznie w trybie edycji. Dlatego też, możesz użyć tyle geometrii konstrukcji ile potrzebujesz by zbudować konkretne kształty.

3.1. Kliknij na przycisk Przełącz tryb konstrukcji. Teraz elementy geometryczne zostaną narysowane w trybie konstrukcyjnym.
3.2. Kliknij na przycisk Utwórz linię.
3.3. Zbliż kursor do punktu początku szkicu, powinien zostać podświetlony, a przy kursorze . pojawi się ikona wiązania żbieżności.
3.4. Kliknij na punkt, a następnie przesuń kursor, aby rozpocząć rysowanie od niego nowej linii. Przesuń wskaźnik tak, aby linia miała długość około 30mm. Nie musisz być bardzo precyzyjny w tym kroku, po zakończeniu ustawimy odpowiedni wymiar.
3.5. Powtórz tę procedurę jeszcze cztery razy, aby umieścić linie konstrukcji na wzór gwiazdy. Nie martw się zbytnio o ich rozmiar lub położenie, po prostu przedłuż je w czterech strefach.
3.6. Aby wyjść z trybu konstrukcyjnego, po prostu kliknij ponownie na . Przełącz tryb konstrukcji.

Uwaga: do tej pory narzędzie Utwórz linię jest nadal aktywne. Oznacza to, że możemy nadal klikać na widok 3D, aby narysować tyle linii ile chcemy. Jeśli chcemy zakończyć pracę z tym narzędziem, możemy nacisnąć prawy przycisk myszy, lub nacisnąć raz klawisz Esc na klawiaturze. W ten sposób kursor nie będzie już tworzył linii, będzie to po prostu kursor pozwalający nam na zaznaczenie obiektów, które właśnie stworzyliśmy. W tym trybie możemy wybrać i przeciągnąć punkty końcowe każdej z linii, aby dostosować ich położenie.

Uwaga 2: nie naciskaj klawisza Esc drugi raz, ponieważ spowoduje to zamknięcie trybu edycji szkicu. Jeśli to zrobisz, wejdź ponownie w tryb edycji, klikając dwukrotnie na szkic w widoku drzewa.

Spójrz jeszcze raz na panel zadań. Sekcja Komunikaty solwera wskazuje, że szkic jest niedostatecznie związany, i podaje liczbę stopni swobody.

Spójrz na sekcje Wiązania i Elementy, aby zobaczyć nowo utworzone wiązania i linie. Gdy twoje szkice mają wiele elementów, może być trudno je wybrać w oknie widoku 3D, więc możesz użyć tych list, aby wybrać dokładnie ten obiekt który chcesz.

Linie konstrukcyjne tworzące kształt gwiazdy ze środkiem w miejscu początku układu współrzędnych.

Geometria detalu

Geometria właściwa musi mieć kształt zamknięty, jeśli ma być użyta jako profil, który może być wytłaczany za pomocą takich narzędzi jak PartDesign: Wyciągnij wybrany szkic.

Łuki zewnętrzne

4. Rysujemy okrąg.

4.1. Kliknij w przycisk Utwórz okrąg w szkicowniku.
4.2. Kliknij na początek szkicu, aby ustawić punkt środka okręgu.
4.3. Kliknij w dowolnym miejscu w oknie widoku 3D, aby ustawić promień obwodu jako odległość od punku początku. Zrób to w przybliżeniu - około 8mm. Wymiar ustawimy ponownie później.

5. Utwórz kilka łuków.

5.1. Kliknij na przycisk Utwórz łuk w szkicowniku.
5.2. Przesuń kursor do punktu końcowego jednej z linii konstrukcyjnych i kliknij na nią. Spowoduje to ustawienie środkowego punktu łuku w pozycji zbierznej z punktem końcowym tej linii.
5.3. Kliknij raz w oknie widoku 3D w dowolnym miejscu, aby jednocześnie ustalić promień łuku i pierwszy z jego punktów końcowych. Wyznacz promień w przybliżeniu na wartość 8mm.
5.4. Przesuń kursor w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, aby wyznaczyć łuk, który ma swoją wklęsłość skierowaną ku początkowi szkicu. Kliknij, aby ustawić ostateczny punkt końcowy łuku, definiując łuk, który w przybliżeniu rozciąga się na 180° lub połowę okręgu.
5.5. Powtórz te kroki dla każdej linii konstrukcyjnej, tak aby każda z nich posiadała okrągły łuk na swoim końcu. Nazwiemy te łuki łukami zewnętrznymi.

Łuki dodane w punktach końcowych linii konstrukcyjnych. Dodatkowo okrąg centralny.

Łuki wewnętrzne

6. Rysujemy łuk pomiędzy każdą parą łuków zewnętrznych.

6.1. Nadal przy aktywnym narzędziu Utwórz łuk kliknij gdzieś pomiędzy dwoma łukami zewnętrznymi, ale w odstępie od początku szkicu, aby ustawić środek nowego łuku.
6.2. Kliknij w pobliżu punktu końcowego pierwszego z łuków zewnętrznych. Następnie przesuń kursor, aby przeciągnąć zakończenie tworzonego łuku w pobliże kolejnego punktu końca, sąsiedniego łuku zewnętrznego, tak jakbyś próbował połączyć punkty końcowe łuków zewnętrznych. Tym razem wklęsłość musi być tworzona w kierunku od punktu początku szkicu.
6.3. Powtórz te kroki, tak aby każda para łuków zewnętrznych miała nowy łuk pomiędzy nimi. Nazwiemy nowo utworzone łuki, łukami wewnętrznymi.

Podsumowując, łuki zewnętrzne powinny mieć krzywiznę skierowaną na zewnątrz, a wklęsłość skierowaną w stronę początku szkicu;
łuki wewnętrzne powinny mieć krzywiznę skierowaną do wewnątrz, a ich wklęsłość powinna być skierowana od tego samego punktu początku szkicu.

Łuki dodawane pomiędzy pierwszym zestawem umieszczonych łuków zewnętrznych.

Wiązania

Spójrz raz jeszcze na panel zadań. Ze względu na nowe elementy geometryczne, które narysowaliśmy, sekcja Komunikaty solwera wskazuje jeszcze więcej stopni swobody. Stopień swobody (DOF) wskazuje na możliwy ewentualny ruch jednego elementu. Na przykład, punkt może być przesuwany zarówno w kierunku poziomym jak i pionowym, a więc ma dwa stopnie swobody. Linia jest zdefiniowana przez dwa punkty, a więc w sumie posiada cztery stopnie swobody. Jeżeli zwiążemy jeden z tych punktów, to cały system ma tylko dwa stopnie swobody. Jeżeli dodatkowo zwiążemy ruch poziomy pozostałego punktu, to mamy tylko jeden stopień swobody. Jeżeli natomiast zwiążemy również ruch pionowy tego punktu, to ostatni stopień swobody zniknie, a linia nie będzie mogła być już przemieszczana.

Do tej pory, kiedy rysowaliśmy linie i łuki, szkicownik dodawał dla nas automatyczne wiązania, te, które utrzymują linie powiązane z początkiem, a łuki zewnętrzne powiązane z liniami konstrukcyjnymi. Nie dodaliśmy jednak innych wyraźnych wiązań, dzięki czemu kształty geometryczne mogą być nadal przesuwane w wielu kierunkach. Wiązania to zasady, które mówią nam, w jakich warunkach obiekt geometryczny może się poruszać i na ile jest to możliwe. Służą one do eliminacji stopni swobody, dzięki czemu szkic jest stabilny. Jeśli wyeliminujemy wszystkie stopnie swobody, wówczas szkic jest całkowicie związany i posiada sztywny kształt, to znaczy, że jego punkty nie mogą być przemieszczane. Ogólnie rzecz biorąc, dobrym pomysłem jest całkowite związanie szkiców, ponieważ spowoduje to powstanie stabilnych modeli.

Istnieją dwa główne rodzaje wiązań:

  • Wiązania geometrii definiują właściwości kształtów bez określania dokładnych wymiarów, np. poziomu, pionu, równoległości, prostopadłości i zbieżności.
  • Wiązania danych definiują charakterystykę kształtów poprzez określenie wymiarów, na przykład wymiar długości lub kąta.

Wiązania geometrii

Jednakowa długość i promień

7. Wiązania geometrii linii i łuków.

7.1 Zaznacz wszystkie pięć linii konstrukcyjnych. Wystarczy kliknąć tylko raz, by wybrać element.
7.2. Naciśnij przycisk Utwórz wiązanie równości.
Uwaga: utworzone zostaną cztery wiązania. Są one tworzone łańcuchowo, pierwsza linia ma taką samą długość jak druga, która ma taką samą długość jak trzecia, która ponownie ma taką samą długość jak czwarta, która z kolei ma taką samą długość jak piąta. Tak więc w tym przypadku, pierwsza i piąta mają tę samą długość.
7.3. Wybierz wszystkie pięć łuków zewnętrznych, te, które są umieszczone na końcu linii konstrukcyjnej.
7.4. Naciśnij przycisk Utwórz wiązanie równości.
7.5. Powtórz to ze wszystkimi łukami wewnętrznymi, tymi między łukami zewnętrznymi.
Uwaga: ponowne wiązania mają charakter łańcuchowy. Dlatego wszystkie łuki zewnętrzne będą miały ten sam promień, a wszystkie łuki wewnętrzne będą miały ten sam promień. W tym momencie, konkretna wartość tych długości nie jest zdefiniowana. Możesz użyć kursora myszki do przeciągnięcia punktu i zobaczyć, jak szkic jest aktualizowany z uwzględnieniem istniejących wiązań.
7.6. Zaznacz linię konstrukcyjną, której pozycja jest najbliższa osi pionowej.
7.7. Wybierz narzędzie Utwórz wiązanie pionowe (opcjonalnie). Jeśli narysujesz linię konstrukcyjną w dół nad osią Y, automatycznie Punkt dotyczący wiązania z obiektem zostanie już umieszczony, utrzymując linię konstrukcyjną w pionie. W takim przypadku nie jest wymagane tworzenie dodatkowego wiązania pionowego.

Uwaga: w trakcie dodawania wiązań, w obszarze okna widoku 3D, nad rysunkiem geometrii pojawiają się symbole graficzne wskazujące typ zastosowanego wiązania. Jeśli te symbole przysłaniają ci widok, możesz je ukryć, usuwając zaznaczenie wiązań w polu panela zadań. Należy również zauważyć, że liczba stopni swobody maleje po dodaniu każdego z wiązań.

Uwaga 2: jeśli chcesz tymczasowo wyłączyć wiązanie, możesz zaznaczyć je i nacisnąć przycisk Przełącz aktywność wiązania. Gdy zechcesz zastosować je ponownie, wciśnij powtórnie ten sam przycisk.

Szkic z wiązaniami równości stosowanymi do linii konstrukcyjnych oraz do dwóch zestawów łuków.

Zbieżność

  1. Zaznacz punkt końcowy łuku i najbliższy mu punkt końcowy.
  2. Wybierz narzędzie Utwórz styczną.
  3. Powtarzaj tą czynność dla poszczególnych punktów końcowych, aż powstanie zamknięty profil.

Note: applying the tangential constraint very often will move the geometry around in order to produce a smooth connection. You may have to use the pointer to reposition the points a bit before applying the next tangential constraint. Try placing the endpoints in such a way that two arcs aren't too far apart, so they can be connected with a short line rather than a long line.

Na tym etapie stworzyliśmy zamknięty profil, który można dostosować do wymaganych wymiarów.

Sketch with tangential constraints applied to the arcs, which closes the shape.

Wiązania wymiarów

Służą one do określenia odległości między punktami w danym kierunku oraz wymiarów krzywizn.

These constraints specify the numerical distances between two points, and angles between two lines.

Distances and angles

  1. Zaznacz linię konstrukcyjną związaną pionowo.
  2. Wybierz narzędzie Ustal pionowa odległość ...
  3. Ustaw długość na 30mm.
  1. Zaznacz pionową linię konstrukcyjną i kolejna linię znajdującą się najbliżej niej.
  2. Wybierz narzędzie Ustaw kąt linii.
  3. Ustaw wartość kąta na 72°.
  4. Powtórz tę samą procedurę dla każdej pary sąsiadujących linii.

Sketch with length constraint applied to one vertical construction line (left), and angle constraints to three pairs of construction lines (right).

Radius

  1. Zaznacz jeden z łuków umieszczonych na końcu linii konstrukcyjnej.
  2. Wybierz narzędzie Zwiąż łuk ...
  3. Ustaw długość promienia na 8mm.
  4. Zrób to samo dla łuku który nie jest wyśrodkowany na punkcie końcowym. Ustaw długość promienia na 11mm.
  5. Ustaw promień koła środkowego na wartość 10mm.

Sketch with radius constraints applied to the outwards arcs (left), and inwards arcs (right).

11.7. Finally, select the circle in the center of the sketch, press Radius, and set the value to 8 mm.

Powinieneś zakończyć swoją pracę szkicem całkowicie związanym. Można to potwierdzić zauważając zmianę koloru geometrii głównej oraz komunikatem, który jest pokazany w polu Widoku połączonego.

Szkic z zastosowanymi wszystkimi wiązaniami geometrycznymi i dotyczącymi układu odniesienia.

Wytłaczanie

12. Now that we have a fully constrained sketch, it can be used to create a solid body.

12.1. Exit the sketch edit mode by pressing the Close button, or pressing Esc twice. The sketch should appear in the tree view and the 3D view.
12.2. Switch to the PartDesign Workbench.
12.3. With the sketch selected in the tree view, press PartDesign Body, choose the default XY-plane, and press OK. The sketch should appear now inside the Body.
12.4. Select the sketch, and then press PartDesign Pad, choose the default options, and press OK to create a solid extrusion.

Left: fully constrained sketch with only the most important constraints showing. Right: solid extrusion produced with PartDesign Pad.

Informacje dodatkowe

Aby uzyskać bardziej szczegółowy opis szkicownika, przejdź do dokumentacji Środowisko pracy Sketcher, a także przeczytaj dokumentację Sketcher Reference.

Ograniczenie szkicu może być wykonane na wiele różnych sposobów. Ogólnie rzecz biorąc, zaleca się użycie najpierw ograniczeń geometrycznych i zminimalizowanie liczby ograniczeń w układzie odniesienia, ponieważ upraszcza to pracę wewnętrznego solwera wiązań. Aby to zbadać, powtórz ten przykład, dodając teraz ograniczenia w innej kolejności.

  • Najpierw należy związać linie konstrukcyjne przed narysowaniem łuków.
  • Lub określ rozmiar łuków przed uczynieniem ich stycznymi.
  • Lub ustaw kąt linii konstrukcyjnych przed dodaniem kolejnych elementów.
  • Spróbuj użyć innej geometrii konstrukcji.

Template:Tutorials navi/pl